Nada Tomić
Nada Tomić rođena je 1952. godine u Lovćencu, a odrasla u Novom Sadu i Kraljevu, gde je završila srednju školu da bi se nakon toga vratila na studije u Novi Sad. Prvu polovinu radnog veka provela je u privredi, radeći na različitim komercijalnim poslovima u procesnoj industriji. Od druge polovine 1993. godine sa timom privrednika iz Jugoslavije učestvovala je u osnivanju preduzeća „Zepter“ u Rumuniji gde je vrlo brzo preuzela rukovodeću odgovornost za različite timove i odeljenja. Nakon povratka u Novi Sad 1996. godine zaposlila se u „Dnevniku“ gde se svojoj dugogodišnjoj ljubavi prema čitanju profesionalno posvetila i gde je provela drugu polovinu svog radnog veka kao korektor tekstova na srpskom i rumunskom jeziku.
Nikola Tomić rođen je 1985. godine u Novom Sadu. Nakon završene gimnazije i srednje muzičke škole osnovne studije političkih nauka završio je na Američkom Univerzitetu u Bugarskoj da bi neposredno nakon toga master studije iz oblasti evropskih studija nastavio na Mastriht Univerzitetu u Holandiji. Doktorske studije iz oblasti politike i međunarodnih odnosa završio je na Univerzitetu Lafboro u Velikoj Britaniji. Kao naučni saradnik, istraživač i predavač radio je na Univerzitetu Lafboro, Univerzitetu u Lesteru, Univerzitetu u Notingemu i UCD univerzitetu u Dablinu. Trenutno radi za preduzeće i istraživački centar „Trajleteral Risrč“ u Dablinu, gde vodi tim stručnjaka iz oblasti sajber bezbednosti.
Teodor Tomić
Teodor Tomić rođen je 2014. godine u Berlinu. Nakon završenog 4. razreda osnovne škole, 2024. godine primljen je kao učenik specijalnog smera za brzo učenje gimnazije Albreht Direr u Berlinu gde pohađa nastavu sa dodatnim muzičkim obrazovnim profilom. Od svoje 7. godine svira bubnjeve, a sa 10 godina imao je svoj prvi javni nastup sa školskim bendom.
Slavica Korčik Putnik
Slavica Korčik Putnik bila je dugogodišnja urednica na Televiziji Novi Sad. Nakon završene gimnazije u Vršcu, studije je upisala i završila na Filološkom fakultetu u Beogradu. Svoj radni vek provela je u novinarstvu, u Radio Beogradu, Radio Novom Sadu i Televiziji Novi Sad. Tokom godina radila je na različitim odgovornim novinarskim i uredničkim pozicijama – od noćnog programa na radiju do „Vojvođanskog Dnevnika“. Nakon odlaska u penziju kao predsednica bila i ostala je aktivna u radu Udruženja penzionera RTV – Novi Sad.
Petar Ilić
Petar Ilić je svoj radni vek proveo u novinarstvu, do svog penzionisanja radeći za „Večernje novosti“, čiji je bio i dopisnik iz Rumunije sredinom 1990-ih godina. Živi sa porodicom u Ćupriji.
Mihal Ramač
Mihal Ramač rođen je 1951. u Ruskom Krsturu. Preminuo je 2023. godine u Novom Sadu. Istoričar po obrazovanju, Ramač, koji je gimnaziju završio u Rimu, a studije u Novom Sadu, bio je novinar listova „Ruske slovo“, „Stav“ i „Dnevnik“, dopisnik „Radija Slobodna Evropa“ i agencije „Ukrinform“ te glavni i odgovorni urednik dnevnih listova „Naša Borba“, „Vojvodina“ i „Danas“. Bio je takođe i autor brojnih knjiga poezije, eseja kao i scenarija za TV serije o bivšoj Jugoslaviji i današnjoj Srbiji, a pored niza prevoda različitih knjiga poezije i proze, zajedno sa bratom Jankom na rusinski je preveo i Bibliju.
Vojislav Lalić
Vojislav Lalić je rođen 28. juna 1944. godine u selu Vinicka kraj Berana. Živi u Beogradu gde, iako u penziji, povremeno radi kao spoljnopolitički komentator za različite medije. Novinarstvom se bavi više od pet decenija. Bio je četiri godine stalni dopisnik agencije Tanjug iz Skandinavije, i poslednji je novinar iz SFRJ koji je intervjuisao Ulofa Palmea. Lalić je godinama bio dopisnik Tanjuga iz Grčke i Turske. Dobitnik je najviših profesionalnih nagrada koje se dodeljuju u agenciji Tanjug.
Janoš Kokeš
Janoš Kokeš je rođen 19. oktobra 1952. godine u selu Horna Kralova, region Šala, u južnoj Slovačkoj, kao prvo od četvoro dece. Nakon završene osnovne škole 1968. godine upisao je srednju tehničku školu u Komarnu. Tokom ovog perioda počeo je da se interesuje za politiku i bio je uspešan u novinarskom radu. Neposredno pre nego što je diplomirao, 1972. godine ponuđeno mu je da upiše studije u socijalističkom inostranstvu, a zbog političkog aktivizma i članstvo u komunističkoj partiji. Odabrao je univerzitet u Bukureštu, gde je u jesen iste godine počeo da studira jezike. Prihvatio je članstvo i kasnije, tokom studija, 1975. godine postao član Komunističke partije Čehoslovačke. Kako je ispunjavao uslove znanja rumunskog i mađarskog jezika primljen je u odeljenje za inostranstvo Čehoslovačke pres kancelarije u Pragu, gde je u jesen 1977. godine zaposlen za stalno. Ubrzo je dobio priliku da stekne i prva praktična iskustva na reprezentativnom mestu u Bukureštu. Usledila je godina obaveznog služenja vojnog roka i tri meseca obaveštajne prakse u Moskvi. U periodu 1980-1984 radio je kao dopisnik ČTK u Bukureštu, gde je ponovo postavljen 1988. U Bukureštu je kao jedini čehoslovački novinar doživeo dramatične dane u decembru 1989. godine, koji su usledili nakon promene bivšeg režima. Posle dve godine izveštavanja u Bukureštu i promena u ČTK-u, radio je za razne političare i predstavnike Češke i Slovačke Republike, na primer Vaclava Havela ili Vaclava Klausa. Kasnije je radio i za Mađarsku novinsku agenciju MTI da bi nekoliko godina kasnije prešao u časopis za nacionalne manjine „Praško ogledalo“ gde je radio kao glavni urednik. Kokeš je objavio četiri knjige. Ima dvoje odrasle dece i živi sa suprugom u Pragu.
Đorđe Tomić rođen je 1980. godine u Novom Sadu. Od 2006. godine živi i radi u Berlinu. Studirao je nemački jezik i književnost, istočnoevropske studije, istoriju, sociologiju, političke nauke i ekonomiju na Univerzitetu u Novom Sadu (1999-2003), Martin Luter Univerzitetu Hale-Vitenberg (2001-2002), Humbolt Univerzitetu i Slobodnom Univerzitetu u Berlinu (2006-2008). Doktorirao je 2014. na Humbolt Univerzitetu u Berlinu. Radio je kao naučni saradnik na Univerzitetu u Novom Sadu (2003-2006), Slobodnom Univerzitetu u Berlinu (2010) i Humbolt Univerzitetu u Berlinu (2011-2016), ali i kao saradnik različitih poslanika i poslaničke grupe levice u nemačkom saveznom parlamentu, Bundestagu (2006-2010). Kao saradnik, koordinator projekata, trener, predavač, autor i urednik radio je za različite fondacije u oblasti političkog obrazovanja – pre svega za fondacije Hajnrih Bel, Roza Luksemburg, Hans Bekler i Robert Boš. Kao prevodilac aktivan je od 1996. godine, a u periodu 2001-2004. godine radio je kao prevodilac za Skupštinu AP Vojvodine. Od 2016. godine radi u privredi, a trenutno kao globalni direktor vodi odeljenje za produkciju jednog od vodećih evropskih preduzeća za privredne informacije i konferencije i odgovoran je za više od 20 zaposlenih i preko 100 godišnjih projekata.